Eerste week op de O.K.

We zijn deze week begonnen op de theatre ward. We kregen op onze eerste dag al gelijk veel te zien. We begonnen met een baby van 2 weken die een extra digit had. Een extra teen, kleine teen in dit geval. Maxwell de anasthesist heten ons welkom en vertelde ons wat er ging gebeuren. Toen het baby'tje onder narcose was begon de ingreep. Dit ging er heftiger aan toe dat ik dacht, maar vooral ook direct. De teen extra teen werd afgeknipt alsof het een te lange nagel was. Elise en ik stonden met open mond te kijken en al snel kwam het bekenden krukje weer in beeld en moesten we even gaan zitten.

Toen de ingreep voorbij was werd de baby terug naar zijn ouders gebracht. Snel daarna kwam er een jong meisje binnen van 16 met een incomplete abortus. Omdat abortus illegaal en strafbaar is doen mensen het zelf vaak thuis, dit doen ze doormiddel van bepaalde drugs maar soms ook door een cassave stengel naar binnen te brengen om het kind mee te doden. Ze werd onder narcose gebracht en wat over was van het kind en de placenta werd uit de baarmoeder gehaald.

Onze laatste operatie was van een meisje van 14 die een kakkerlak in haar oor had (door dit soort dingen ga je niet beter slapen) de kakkerlak werd met een pincet verwijderd en ze mocht weer naar huis.

Vrijdag was eigenlijk onze vrije dag maar Elise en ik ging even langs om te zien of er nog wat op de OK was. Verder was er niet veel dus we zijn rond half 11 weer naar huis gegaan.
In de avond zijn we met Maxwell (de anasthesist) naar de cuppenhall geweest en wat gedronken, Maxwell vertelde dat dit het uitgaans centrum was voor Muona en dat hier ook regelmatig disco's zijn. We hadden het nog met Maxwell over de eerste ingreep die we zagen (de extra teen die werd verwijderd) Maxwell begon te lachen en gaf toe dat zelfs hij schrok van de manier waarop die ingreep ging.

Zaterdag

We hebben zaterdag niet veel gedaan behalve uitslapen tot 12 uur, de weekenden heb je nodig om bij te komen maar soms kan het erg saai zijn, vaak ga je even naar de markt of de was doen zodat de tijd sneller gaat. Rond 7 uur belde Maxwell mij op om te zeggen dat er een keizersnede op de OK was en of wij wilde meekijken, Elise, Chiara en ik zijn zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gegaan om te komen kijken. Dit was erg indrukwekkend om te zien. Het ging vrij snel en je zag dat ze goed wisten wat ze deden. Uiteindelijk is er een gezond meisje geboren, toen hebben we nog gekeken hoe ze gehecht werd en daarna zijn we naar huis gelopen, zondag moesten we namelijk weer vroeg opstaan.

Zondag

Vandaag zijn we vroeg opgestaan om half 5, het zou namelijk vandaag 37° graden worden en we wilde de hitte voor zijn, we gingen namelijk samen met Raphael naar het nyala park dit was 3 uur lang rijden over een slecht wegdek. Niet slecht wegdek wat we ook in Nederland hebben maar echt flinke gaten in de grond en stukken weg die verdwenen waren. Vaak zie je dit na een heftig regen seizoen daar worden de wegen niet beter van vooral omdat bijna niks geasfalteerd is. Behalve dan de grotere steden en hoofdwegen. Dit zorgde er dus voor dat de toyota pick up truck van Raphael uit 1989 aardig wat te verduren kreeg. Maar zoals Raphael zei als je hier 14 jaar mee rijdt dan leer je de auto goed kennen en de auto leert jou goed kennen. Ik zat samen met Raphael voorin en de 6 meiden zaten samen in de achterbak.

Uiteindelijk zijn we naar 3 uur reizen veilig aangekomen. Het was vrij rustig in het park en we konden goed doorreiden. Het scheelde ook dat Raphael hier vaker is geweest de afgelopen jaren. Terwijl we het park in reden zagen we al gelijk veel apen door de bomen slingeren, het was geen groot park dus je zag de dieren vrij snel, het scheelde ook dat we vroeg aankwamen zodat de dieren nog niet gingen rusten. Verder hebben we nog impala's, wildebeesten, zebra's en natuurlijk giraffe gezien (van 3 meter afstand). Het was geweldig om dit van zo dichtbij mee te maken. We zijn terug gereden naar het picknick terein van het park en na een korte picknick zijn we terug richting Muona gegaan.

Toen we terug waren in het dorp en uitgerust waren hoorde we opeens allemaal geluid. Elise, Sanne, Sanne en ik waren benieuwd dus we zijn er naartoe gelopen. Het bleek dat er een voetbal wedstrijd was, Trinity hospital tegen een ander team. Er stonden honderde mensen omheen te kijken en als er werd gescoord renden iedereen het veld op. We zagen ook veel mensen van het ziekenhuis die kwamen kijken.

Maandag 14 mei

Vandaag hadden we vrij want het was een nationale vrije dag, we zijn in de avond samen met Raphael naar "Raphaels view" gegaan. Een uitkijk punt waar we de zonsondergang hebben gezien. We moesten wel een klein stukje hiken om daar te komen. Maar Raphael moedigde ons aan door te zeggen: jullie zijn jong, als ik het kan kunnen jullie het ook. Toen we buiten adem aankwamen zagen we een prachtig uitzicht voor ons liggen met een prachtige zonsondergang.

Ik heb erg drukke dagen achter de rug en prachtige dingen meegemaakt. Ik zit hier nu 3 weken en de tijd vliegt echt voorbij. Deze week is mijn laatste week op de theatre ward en dan beginnen Elise en ik op de kinderafdeling.