Start in het ziekenhuis
Afgelopen maandag ben ik samen met mijn groepsgenoten gestart in het ziekenhuis. We begonnen met een rondleiding door het ziekenhuis en het ontmoeten van de ziekenhuis staf. Sheila onze stage begeleidster was zo lief om ons rond te leiden. Sheila vertelde ons dat ze in onze stage periode als een 2e moeder voor ons is en ze graag goed voor haar "kinderen" wilt zorgen dus als er iets is kunnen we altijd naar haar toe komen.
Nadat we alle afdelingen hadden gezien konden we nog 2 uur op onze afdeling kennis maken. Elise en ik begonnen op de delivery ward. Wij hadden het geluk dat we gelijk een bevalling konden zien. Dit was erg speciaal om te zien. Er werd ons goed uitgelegd wat er gebeurde en wat de verpleegkundige deed. Ze stelde zelfs voor of wij de bevalling zelf wilde begeleiden. Maar hoe gaaf Elise en ik het wel niet vonden dit was toch een stap te ver voor onze eerste dag. Dit berekende dat er maar 1 verpleegkundige (in opleiding nog wel) de bevalling deed. Met wat kleine ondersteuning van Elise en mij. De bevalling liep erg goed en er werd een gezond jongetje geboren (alhoewel hij wel 12 vingers had).
Nadat ook de placenta was bevallen en de moeder werd schoon gemaakt, merkte zelfs het personeel van het ziekenhuis op dat ik NOG witter werd. Elise stelde toen voor dat ik maar even op het krukje moest gaan zitten. Dit hielp ook en na 5 minuten voelde ik mij al weer stukken beter! Dit wisten we toen nog niet maar de volgende dag was het Elise's beurt om even plaats te nemen op dat zelfde krukje. Hierdoor leerde wij op de harde manier dat het erg belangrijk is om goed te eten van te voren.
Door de dagen heen leerde we steeds meer collega's kennen en kwamen we er echter dat bijna de hele afdeling bestaat uit 3e jaars studenten. Ze zijn allemaal erg aardig en proberen ons veel bij te leren. Het viel ons op dat ze erg veel inproviseren, dat moet ook wel want ze hebben niet altijd genoeg middelen. De studenten tonen ook veel interesse in ons. Sommige willen graag wat woordjes Nederlands leren en andere zijn benieuwd hoe het bij ons in Nederland er aan toe gaat in de ziekenhuizen. Elke keer als er ergens op de afdeling iets spanneds gebeurde haalde ze ons erbij en lieten ze ons zien wat er aan de hand was. Zo heb ik deze week 5-6 bevallingen mee gemaakt en veel geleerd over de manier waarop ze werken.
Ik heb het heel erg naar mijn zin en merk dat ik veel leer van de afdelingen en mede studenten. Volgende week begin ik op de operatie kamer. Ik ben erg benieuwd hoe dit gaat bevallen!
Naast onze stage in het ziekenhuis hebben we deze week ook meer over Muona geleerd. Op dinsdag 1 mei was het een nationale feestdag in Malawi (dag van de arbeid). Raphael van human resources nodigde ons uit om bij hem en zijn vrouw te komen lunchen. Raphael zorgt er altijd voor dat mensen in het ziekenhuis, maar ook roc studenten tevreden zijn. Raphael had ons van te voren mee genomen voor een auto rit door de omgeving. Dit was erg mooi om te zien. Toen we die rit erop hadden zitten en bij Raphael aankwamen stond er een heerlijke lunch klaar. Toen we klaar waren met de heerlijke lunch kregen we ook nog een uitnodiging om bij Sheila te komen eten in de avond. Sheila en haar man Everson hadden een heel feestmaal klaar staan met zelf geslachte kip, friet en salade. We hebben hier erg van genoten.
De mensen zijn hier allemaal erg aardig en willen graag veel over ons leren. Ik voel mij hier erg welkom en kijk uit naar aankomende weken!
Nadat we alle afdelingen hadden gezien konden we nog 2 uur op onze afdeling kennis maken. Elise en ik begonnen op de delivery ward. Wij hadden het geluk dat we gelijk een bevalling konden zien. Dit was erg speciaal om te zien. Er werd ons goed uitgelegd wat er gebeurde en wat de verpleegkundige deed. Ze stelde zelfs voor of wij de bevalling zelf wilde begeleiden. Maar hoe gaaf Elise en ik het wel niet vonden dit was toch een stap te ver voor onze eerste dag. Dit berekende dat er maar 1 verpleegkundige (in opleiding nog wel) de bevalling deed. Met wat kleine ondersteuning van Elise en mij. De bevalling liep erg goed en er werd een gezond jongetje geboren (alhoewel hij wel 12 vingers had).
Nadat ook de placenta was bevallen en de moeder werd schoon gemaakt, merkte zelfs het personeel van het ziekenhuis op dat ik NOG witter werd. Elise stelde toen voor dat ik maar even op het krukje moest gaan zitten. Dit hielp ook en na 5 minuten voelde ik mij al weer stukken beter! Dit wisten we toen nog niet maar de volgende dag was het Elise's beurt om even plaats te nemen op dat zelfde krukje. Hierdoor leerde wij op de harde manier dat het erg belangrijk is om goed te eten van te voren.
Door de dagen heen leerde we steeds meer collega's kennen en kwamen we er echter dat bijna de hele afdeling bestaat uit 3e jaars studenten. Ze zijn allemaal erg aardig en proberen ons veel bij te leren. Het viel ons op dat ze erg veel inproviseren, dat moet ook wel want ze hebben niet altijd genoeg middelen. De studenten tonen ook veel interesse in ons. Sommige willen graag wat woordjes Nederlands leren en andere zijn benieuwd hoe het bij ons in Nederland er aan toe gaat in de ziekenhuizen. Elke keer als er ergens op de afdeling iets spanneds gebeurde haalde ze ons erbij en lieten ze ons zien wat er aan de hand was. Zo heb ik deze week 5-6 bevallingen mee gemaakt en veel geleerd over de manier waarop ze werken.
Ik heb het heel erg naar mijn zin en merk dat ik veel leer van de afdelingen en mede studenten. Volgende week begin ik op de operatie kamer. Ik ben erg benieuwd hoe dit gaat bevallen!
Naast onze stage in het ziekenhuis hebben we deze week ook meer over Muona geleerd. Op dinsdag 1 mei was het een nationale feestdag in Malawi (dag van de arbeid). Raphael van human resources nodigde ons uit om bij hem en zijn vrouw te komen lunchen. Raphael zorgt er altijd voor dat mensen in het ziekenhuis, maar ook roc studenten tevreden zijn. Raphael had ons van te voren mee genomen voor een auto rit door de omgeving. Dit was erg mooi om te zien. Toen we die rit erop hadden zitten en bij Raphael aankwamen stond er een heerlijke lunch klaar. Toen we klaar waren met de heerlijke lunch kregen we ook nog een uitnodiging om bij Sheila te komen eten in de avond. Sheila en haar man Everson hadden een heel feestmaal klaar staan met zelf geslachte kip, friet en salade. We hebben hier erg van genoten.
De mensen zijn hier allemaal erg aardig en willen graag veel over ons leren. Ik voel mij hier erg welkom en kijk uit naar aankomende weken!
