Outreach!

Vandaag ben ik samen met Elise en Chiara op outreach geweest. Outreach is een soort project van het ziekenhuis waarbij ze naar dorpen gaan die ver van het ziekenhuis af liggen en daar hulp gaan verlenen. Het is erg lastig voor mensen om helemaal naar het ziekenhuis te komen aangezien alle andere ziekenhuizen 70 à 80km verderop zitten. Malwianen hebben verder ook vaker een motor dan een auto, maar zelfs dit komt al zelde voor. De wegen zijn bijna nergens verhard en vaak moeten ze kilometers lopen om ergens te komen.

De zorg die wij verlenen met outreach gaat vooral om vaccineren van kinderen, ouderen en eventueel mensen pillen geven voor epilepsie of andere ziektes. We zijn om half 9 s'ochtends vertrokken vanaf het Trinity hospital en het was een uurtje rijden naar het dorp Balanguzi, hier zijn we met de ambulance naartoe gegaan. In dit dorp hebben veel mensen epilepsie. Patrick joe (onze bestuurder) legde uit dat dat komt omdat veel mensen hier thuis bevallen in plaats van in het ziekenhuis (omdat dit voor veel mensen lastig te bereiken is) dit zorgt ervoor dat complicaties na of tijdens de bevalling veel vaker voorkomen. Er gingen nog 2 verpleegkundige met ons mee van het ziekenhuis en natuurlijk nog Patrick joe. Patrick joe hebben wij al eerder ontmoet, een tijd geleden toen bij ons de stroom uitviel (wat elke dag wel wil gebeuren) was Patrick zo aardig om ons bij hem thuis te laten koken. Zijn vrouw Gloria heeft toen kip voor ons gebakken die we zelf hadden geslacht samen met onze docent Hans die een weekje langs kwam.

Terwijl Patrick opweg naar het dorp met vreugde aan het vertellen was aan zijn collega's hoe geweldig de stroopwafels die hij van Hans had gekregen wel niet waren genoten Elise, Chiara en ik van het geweldige uitzicht in de bergen. Ook waren onze collega's erg benieuwd naar hoe wij Malawi vinden. Iedereen is erg geïntereseerd in je en wil graag meer weten of wie je bent en waar je vandaan komt. Mensen hebben hier geen kwade bedoelingen achter maar ze zijn echt oprecht geïntereseerd, zo hebben we het over onze families gehad, onze cultuur maar ook wat we zo speciaal vinden aan Malawi. Verder vertelde ze onderweg ook nog wat over de omgeving. Hoe verder je van het ziekenhuis afkomt hoe groter de verschillen die je ziet. Veel mensen leven van landbouw en handel, ook zie je veel huisjes van steen en klei met rieten daken. Patrick noemde dit het "echte" Afrika.

Toen we na een uurtje reizen aankwamen werden we hartelijk ontvangen. Je kan zien dat de mensen het erg waarderen dat het trinity hospital dit doet. We zaten buiten onder een afdak met ongeveer 30 moeders met kinderen. Al deze kinderen werden gecheckt op geboorte gewicht en of ze geen bloedarmoede hadden. Ook werd gekeken of ze nog vaccinaties moesten krijgen. Toen alle baby's gescreent waren gingen de moeders in een rij staan om stuk voor stuk hun kind te laten vaccineren. Dit tegen polio, mazelen etc. De verpleegkundige waarmee wij dit deden was erg aardig. Hij liet ons zien waar we op moesten letten en legde ook uit hoe we de kinderen moesten vaccineren. Zelf heb ik ook nog wat baby's gevaccineerd. Toen we na een paar uur klaar waren was het weer tijd om richting Muona te gaan, de verpleegkundige die wij hadden ondersteunt bedankte ons voor de hulp. Hij vertelde dat het soms lijkt alsof er geen eind aankomt als je in je eentje zo veel mensen moet vaccineren en dat hij erg dankbaar was voor onze hulp. Ik heb vandaag erg veel geleerd en het is geweldig om op deze manier meer te leren over het land en de cultuur. Ik heb nu al zin in de volgende outreach!